yüzsüz

Bugün yine bir farkındalık patlaması yaşadım ;

Biri ya da birileri varken yalnızlıktan çığlık çığlığa bağırıyormuşum.

Oysa şimdi tamamen yalnızım.

Bas bas bağırıyorum, duyan yok.

Duyurmak için de bir çaba sarfetmiyorum eskiden olduğu gibi.

Çünkü teşhis koymak, adını koymak ya da ne olduğunu bilmek nerede olduğunu bilmemekten bir adım öne atar seni.

Ben böyleyim, yalnızım.

Sen neredesin peki ? Kendini kandırabiliyor musun hala ?

Cevaplarla yüzleşebilecek yüzün var mı ?