Dün-değişik geçen bir yılın son gününde-her zamankinden farklı görünen Taksim'deydim. Kişiler aksesuar olduğu için hiç bir zaman ruhundan bir şey kaybetmeyen bu özel olarak adlandırdığım, çoğu duyguma ev sahipliği yapmış Taksim bana yine kocaman bir armağan verdi. Tepede dönen polis helikopterine rağmen gökyüzü de öyle güzeldi ki..Yürürken farkettim, bir sürü insan malum kişilere benziyor. Biri O'na, diğeri Öbürü'ne..Sonra başka biri yine O'na..diğerleri Öbürleri'ne.. O an kendime geldim, nasıl özlemişim bu yalın hallerimi. Benden gitmişler meğersem. Gitmişler ki, herkes O'na, Şu'na veya Bu'na benzemiş. Ne kadar sıradan ne kadar basit ne kadar da biraz ondan bundan, ortaya karışık.
Benzetemedim kendimi kimseye, benzettim bendekileri herkese. Tuttu beni bir kahkaha içerilerden. Birilerinin gittiğini gördükçe kahkahalar kapladı içimi, desibel zorlayan cinsten, kimseyle paylaşmak istemediğim gibi.
Şanslısınız, duymuyorsunuz.
Mutlu yıllar ! :)
1 Ocak 2021 Cuma
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
