mirror

İnsan çok kolay kandırabildiğini düşünür. Belki de farkında olmadan en alışkın olduğu şeyi yapıyordur.
Belki de insanın en başından beri kendini kandırabilmesinden kaynaklanıyordur.

Çocukluğumuzdan beri birtakım masallar,hikayeler..vb ile bugünlere geldik. Hepsinin gözle görülmese de yürek zıplatan etkileri oldu hayatımızda. Hele biri var ki, içinde yer eden şu cümleleri barındırır :

"Ayna ayna söyle bana, en güzel kim bu dünyada? "
Ayna da hep beklenen cevabı verir.

İşte insanın kendini aldatmasının / kandırmasının miladıdır bu cümlelerle tanışması.

Çünkü ayna, iyi ve güzel olana beklediği cevabı verir. İnsanlar güne uyandıklarında tek bir yüz görürler ya da gördüklerini sanırlar. Güne iyi ve güzel başlama güdüsü aynadan ve yansımasından alınır. Kendinde ufak bir tereddüt ve huzursuzluk hisseden kişi, aynaya koşar. Yine aynı şey : yenilenme, sıfırlanma, hatta belki de küllerinden doğma.

Peki ya aynada gördüğümüzü sandığımızı görmüyorsak gerçekte ?
En başından beri objektif olamayan bir bakış açısıyla aynalara bakmak?? Beynin içindeki sancılı kumpasların doğurduğu hezeyanlar silsilesi gördüğümüz. Sanrılara tutunmuş hayatımız var, yalın ve gerçek olan da onun bittiği yerde.

Aynadan daha samimidir yalnızlık ve yanında getirdiği sonsuzluk..
Asıl "yüz"leşme, aynanın olmadığı yerdedir.