evanescent . .

Saat : 3:33 a.m.

Hep bir koşuşturma, bir yarış..
Nereye gidiyor, neyi bekliyorum ?
Bazen bir rampa çıkıyorum, bazense yokuş aşağı düşüyorum. Birileri beni itiyor her durumda da..Sanki başka birilerinin hayatını yaşıyorum. Uzaklarda bir huzur var, sonsuz bir huzur,düz,dümdüz.. Nefesin yağ gibi kaydığı, hiçbir organın batmadığı..

Eğer bu dünya faniyse, sonsuzluk içinse buradaki tüm bu yarış, o halde sonsuzluğa yakınlaşmak, bu süreyi kısaltmak veya uzatmak benim elimde olabilir. Ebedi bir huzurdan bahsediyorum. Ait olduğum yer, diğer insanların olmadığı, gerçekten yalnız olabildiğim..
Çünkü ben türümle başarılı olamıyorum. Yalnızım. Taksim gibi bir yerde çalışıyorum, binlerce yüz görüyorum. Hepsi soğuk,hepsi samimiyetsiz,yabancı..

Uyuyamıyorum. Uyusam, uyanmasam..Yalnızlığım ve ben ait olduğumuz yerde olsak, kavgasız, yalansız..

Süreci hızlandırmalı ; iniş-çıkışlar hasar bırakıyor, çıkış yolunu göremiyorum.

Oysa okunmamış çok kitap var, sulanmaya ihtiyacı olan çiçeklerim bir de.. onlar öylece bekliyor, yüzyüze bakıyoruz..
Ben artık bekleyemiyorum. İçimde sabırsızca gezinen birşeyler var ; huzur ve sonsuzluğu çağıran, eller açık, bekliyor. .

Ey ölüm,

Neredesin ?